„Na Wołyniu przed 1939 rokiem istniało 325 kościołów, obecnie pozostało 28. Na Grodzieńszczyźnie znajdowało się ponad 270 pałaców i dworów, przetrwało 51. Sowieci niszczyli zabytki w sposób metodyczny, gdyż nie wpisywały się w model architektury totalitarnego państwa (...)” – czytamy w „Polityce. To właśnie tym zagadnieniom poświęcony był nasz wyjazd na Ukrainę i audyt w Kamieńcu Podolskim. Byliśmy tam w dniach 16 – 17 lipca 2018 roku.
Wiele zabytków na Białorusi i Ukrainie albo niszczeje, albo bezpowrotnie znika. Tylko nieliczne mają szczęście i są odrestaurowywane między innymi dzięki pieniądzom płynącym z Polski. W ciągu minionych dwudziestu pięciu lat część zabytków uratowano lub zabezpieczono przed dalszym niszczeniem.
Na przełomie lat 80. i 90. świątynie katolickie wracały we władanie Kościoła katolickiego lub tam, gdzie nie było już tylu wiernych tego obrządku, zamieniane zostały w cerkwie. Dzięki księżom z Polski udało się odnowić wiele zabytkowych budynków, które z reguły pozbawione były większości dawnego wyposażenia. Praca nad zabytkami na Kresach toczy się swoim rytmem, uzależnionym od możliwości finansowych. Niestety obiekty sakralne na kresach często stają się celem wandalizmu, kradzieży i dewastacji. Szkoda zaprzepaścić dzieło, które od tylu lat mozolnie jest odnawiane.
Nasza wizyta studyjna miała na celu przekonać zarządców obiektów sakralnych do tego, że warto zrobić wszystko, aby ocalić jak najwięcej zabytków. Ważne jest zatem zainstalowanie odpowiedniego systemu bezpieczeństwa, który pomoże zapobiec wszelkim negatywnym zdarzeniom.
